Ein afrikansk begravelse

Eg fekk låne Joylin, 6 veker gamal


Plutseleg slengte enkja seg nedpå litt

Les som: ein ABSURD opplevelse. Vi var inviterte heim til Josie, men då vi kom dit etter å ha gått i to timar, fekk vi beskjed om at vi måtte gå og helse på naboane som holdt på å førebu begravelse. Det gjorde vi, og kom oss nesten ikkje derifrå. Det var masse folk der, og vi har jo aldri møtt han som var død, men vi var likevel ”highly welcome”. Vi satt der lenge, og så fekk vi servert te. Då vi omsider fekk formidla at vi måtte vidare var alle sjokka over at vi ikkje skulle bli til middag (som sikkert var mange timar til). Mennene holdt på å bygge eit hus der likskuet skulle vere. Folk her blir begravd heime på eigedommen sin (og så plutseleg ein dag står hunden på trappa med eit lårbein i kjeften…). Nokre dagar etterpå fekk vi beskjed om at familien lurte på kvifor vi ikkje kom i sjølve begravelsen, dei ville veldig gjerne at vi skulle komme.